REPORTAGE
BRANDSTOF
Sporten, studeren, werken, uitgaan, deadlines, slaap, geld, huishouden. Soms word je er doodmoe van. Gewoon een paar weken op vakantie gaan en dan ben je er wel weer. Toch? Of kan het ook anders uitpakken? In de documentaire BRANDSTOF zien we zes jonge mensen die een burn-out hebben gehad. Plotseling zaten zij voor maanden of soms zelfs jaren thuis. Hoe voelt het als douchen en aankleden ineens dagtaken zijn geworden? En hoe ga je om met een paniekaanval middenin een drukke supermarkt? Ze delen hun ervaringen uit deze ingrijpende fase uit hun leven. Op jonge leeftijd hebben ze gedwongen moeten herontdekken waar hun grenzen liggen, ook nog lang na herstel. De verhalen van deze jongeren laten een collectief patroon zien. Hoe kan het toch dat er zoveel mensen in de bloei van hun leven al volledig opgebrand raken?
Naast de co-regie van de film heb ik ook alle personages gefotografeerd tijdens het maken van de film. Daarnaast schoot ik ook ‘achter de schermen‘ mee op set.
Meer informatie over de film & kijklink:
https://www.brandstof-film.nl/
Zwanine Siedenburg, geestelijk verzorger bij Drugspastoraat Amsterdam
Geestelijk verzorgers in beeld: ‘de Zingevers’
Sanneke Brouwers, geestelijk verzorger bij defensie
Reinier Donker, geestelijk verzorger bij de Koninklijke Marechaussee
De Nederlandse schilder en fotograaf Paul Citroen ging bij het fotograferen vooral op zijn gevoel af – technische kennis had voor hem geen prioriteit. Tijdens een interview zei hij ooit: ‘Fotograferen ...? Natuurlijk: je neemt een toestel, kijkt door de zoeker en drukt op de knop. Nou ja, je moet ook nog een beetje instellen, hier en daar wat handgrepen. Afstand, belichting en nog zo het een en ander.’ Het ging hem om degene die zich voor zijn zoeker bevond, om het contact met die persoon. Voor Citroen was een portret maken een manier om tot mensen door te dringen. Hij benaderde de mens als ‘psychisch wezen’ en wilde de persoon die schuilgaat áchter het portret laten zien.
Dit gaat ook op voor de beelden van geestelijk verzorgers die fotografe Roswitha (de Boer) voor dit nummer heeft gemaakt. (…) Zij opent met haar beelden de wereld van de geportretteerde, maar ook van de kijker. In die zin past haar manier van werken haast een op een bij de werkwijze van geestelijk verzorgers. Ook zij zijn zoekers, zoekers naar verhalen, naar inspiratie, naar de bezieling van de ander en van het moment. Technische kennis is daarbij belangrijk, maar niet het voornaamste. Professionele intuïtie staat voorop. Ook al kon door alle coronaprotocollen niet altijd binnen de locatie zelf worden gefotografeerd, toch laten de beelden – zeker als reeks – de ziel van de geestelijke verzorging zien: kleurrijk, ge- differentieerd, breed georiënteerd, zoekend naar perspectief, het beste licht en het juiste kader. Een zoeker in de zoeker.
— Sjaak Körver, hoofdredacteur in het voorwoord van Tijdschrift Geestelijke Verzorging, 100e editie (2020)
Klaas de Vries, geestelijk verzorger in een hospice
Hielke Bosma, geestelijk verzorger in een revalidatiecentrum
Jamila Zacouri, geestelijk verzorger bij GGZ
Melkveehouder Arjen van Kromme Rijn Boert en Teelt Bewust
Boer vs. Burger
ElkeMelk
Wie het nieuws volgt, krijgt de indruk dat boer en burger steeds minder van elkaar (willen) weten. Hoe brengen we die werelden dichter bij elkaar? Voor Down To Earth Magazine maakte journaliste Bente Meindertsma en ik een reportage in woord en beeld, waarin we onderzoeken hoe begrip tussen boeren en burgers vergroot kan worden. We bezochten samen o.a. een boer van Kromme Rijn Boert en Teelt Bewust, ElkeMelk en Herenboeren Wilhelminapark (community supported agriculture).
Het hele artikel (publicatie 4 aug. 2020) kan je hier vinden: Down To Earth Magazine.
Herenboeren Wilhelminapark
Matthijs van ElkeMelk
Herenboeren Wilhelminapark
Kijken met je voeten
Nergens ter wereld vind je een landschap dat zo snel van karakter wisselt als de route tussen Haarlem, Leiden en Den Haag. Deze weg vormt een onderdeel van de aloude pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Afgelopen Pinksteren liepen zo’n tachtig pelgrims door dit unieke landschap en zij lieten zich door de blik vanuit hun voeten inspireren. Ik liep in opdracht van de Verenigde Doopsgezinde Gemeente mee en ving zowel het unieke landschap als de ontwapenende blik van de lopers.
De expositie ‘Kijken met je voeten’ is in opdracht van de Verenigde Doopsgezinde Gemeente Haarlem (VDGH) tot stand gekomen. Het werk was in de herfst 2019 te zien in Galerie de Gang te Haarlem, en zal aankomende zomer nogmaals geëxposeerd worden in de Hooglandse Kerk te Leiden.
Eindpunt van de bestemming: de Kloosterkerk te Den Haag.
De burgemeester van Haarlem, Jos Wienen, nam samen met zijn vrouw deel aan de pelgrimage.
Een unieke ervaring: slapen in de Hooglandse Kerk in Leiden.
Het Danspaleis
“Het Danspaleis is een tankstation van levensvreugde. Met muziek als benzine, laden ouderen zich op. Het Danspaleis maakt geen onderscheid en danst dwars door verschillen heen. Het is een ontmoetingsplaats die aanmoedigt om actief te zijn, en legt het fundament voor een netwerk van mensen en vrienden die elkaar de helpende hand toesteken. Vaak na vele jaren, staan ze weer eens op de dansvloer. Daarnaast leggen zij contact met leeftijdsgenoten en het personeel van zorgorganisaties, en verdiepen zij hun relatie met familieleden en buurtbewoners.”
- Lees meer over dit mooie initiatief op de website van het Danspaleis.
In de documentaire ‘Cheek to Cheek‘ worden vier ouderen die op hun eigen manier aan het Danspaleis verbonden, zijn gevolgd.
Doordat ik de fotografie voor de documentaire deed, kreeg ik de kans om een blik te werpen op de prachtige wereld van het Danspaleis.
Zie hier een selectie uit mijn reportages. De fotoserie die ik voor Cheek to Cheek maakte, kun je hier bekijken.
“De missie van het Danspaleis is om alle ouderen in Nederland vitaal en inclusief te houden. Vanuit de visie dat muziek een magisch middel is om mensen bij elkaar te brengen en ouderen in beweging te zetten.”
De Nieuwe Idealisten
In Nederland ontstaat een steeds grotere groep idealistische doeners; mensen die zelf initiatieven starten om de wereld beter te maken. Wat willen deze nieuwe idealisten met hun initiatieven bereiken? Wat denken ze dat de invloed van hun werk kan zijn op de bredere samenleving en het nationale beleid? Willen ze vooral een inspirerend voorbeeld zijn, of zijn hun ambities groter? Zijn ze daarvoor bereid aan de onderhandelingstafel te zitten en compromissen te sluiten?
Voor het blog Voervoorbeeld.nl maakte ik samen met journaliste Bente Meindertsma een serie portretten van nieuwe idealisten uit alle hoeken van de samenleving met een interview over wat hen drijft, wat ze hopen te bereiken en hoe zij denken invloed te kunnen hebben op de bredere samenleving. Quotes op deze pagina zijn geschreven door Bente.
Taste Before You Waste
“Voedselverspilling is in onze samenleving de gewoonste zaak van de wereld. Nederlanders gooien per jaar zo’n 50kg eten ongebruikt in de vuilnisbak; 14% van onze boodschappen’, aldus Luana van Taste Before You Waste. Daar willen ze iets aan doen: wekelijks redden de vrijwilligers zo’n 250 kg voedsel van de afvalbak.”
De Sociale Kruidenier
“In 2016 opende de Sociale Kruidenier haar deuren in een gezellig souterrain middenin Amsterdam. Mensen die afhankelijk zijn van de Voedselbank Amsterdam kunnen hier allerlei houdbare producten en non-food kopen met een fikse korting. Maar de Sociale Kruidenier is meer dan een winkel. Er zit altijd een gastvrouw bij de koffietafel en ze hebben net de eerste cursus ‘Op eigen kracht’ afgerond.”
Vluchtelingenproject Utrecht
“Het afgelopen jaar vroegen 57.000 vluchtelingen asiel aan in Nederland. Vluchtelingen project Utrecht stelde honderden pakketten kleding, toiletartikelen en speelgoed samen voor de mannen, vrouwen en kinderen in de opvanglocaties van Utrecht. Initiatiefneemster Mariem Ihattaren hoopt niet alleen de deprimerende situatie voor de vluchtelingen te verlichten, maar wil ook de solidariteit tussen mensen vergroten. Dat doet ze door samen te werken met zoveel mogelijk mensen. ”
Bankjescollectief
“Overal in je buurt bankjes waar mensen een kopje koffie drinken, samen knutselen of zelfs een dansje wagen. Dat is wat er gebeurt op de internationale Bankjesdagen van het BankjesCollectief. Twee jaar geleden zetten initiatiefnemers Cathelijn de Reede en Jesse Jop Jorg zelf een bankje buiten en ontdekten de stoep als ideale ontmoetingsplek.”
Bloei & Groei
“Tuinieren is trendy, maar het wordt vooralsnog bijna alleen maar door hoogopgeleide, witte mensen gedaan. De kosten en lange wachtlijsten maken de drempel voor veel anderen te hoog. ‘Wij wilden een laagdrempelig alternatief aanbieden’, zegt Ama Koranteng-Kumi, initiatiefneemster van Bloei & Groei. ‘Amsterdam Zuid-Oost heeft dat nodig.”
Upcycle Collective
“ ‘Upcycle Collective redt overbodig geworden materialen, producten en grondstoffen van de afvalcontainer en gaat er op een constructieve, kunstzinnige manier mee aan de slag’ legt initiatiefnemer Zdeno van Dolen uit. ´Bij upcycling breek je materialen niet af, maar geef je ze een nieuw doel. Het wordt niet minder, maar blijft van dezelfde of van een hogere kwaliteit.´ ”
